Πυρανίχνευση

Η εγκατάσταση πυρανίχνευσης παλιά ήταν προαιρετική στις περισσότερες περιπτώσεις  τα τελευταία χρόνια όμως σύμφωνα με Προεδρικό Διάταγμα 41/2018 – ΦΕΚ 80/Α/7-5-2018 είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορεί ένα κτίριο να πάρει άδεια λειτουργίας. Εκτός του ότι πλέον είναι αναγκαστικό να υπάρχει σύστημα πυρανίχνευσης δεν παύει να είναι και απαραίτητο, καθώς μπορεί να αποτρέψει τυχόν καταστροφές στην περιουσία μας και το σημαντικότερο απώλειες ζωής.

Είναι γεγονός ότι το σύστημα πυρανίχνευσης τοποθετείται με βασικό στόχο  να προστατεύεται η ζωή και η υγεία των ατόμων που βρίσκονται στον χώρο  σε περίπτωση εκδήλωσης πυρκαγιάς. Το πλεονέκτημα του να έχει ένας χώρος σύστημα πυροπροστασίας είναι ότι θα έχουμε ενημέρωση του κινδύνου με σκοπό την καταστολή του πριν προλάβει να πάρει μεγάλη έκταση ή την έγκαιρη  εκκένωση του χώρου.

Τα συστήματα πυρανίχνευσης χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Τα λεγόμενα συμβατικά συστήματα, που είναι τα πιο απλά και χρησιμοποιούνται σήμερα στις μικρές και μεσαίες εγκαταστάσεις και τα διευθυνσιοδοτούμενα (addressable), με τα οποία υλοποιούνται συνήθως πυρανιχνεύσεις στις μεσαίες και μεγάλες εγκαταστάσεις. Τα διευθυνσιοδοτούμενα συστήματα λόγω των πολλών συγκριτικών πλεονεκτημάτων τους, τείνουν τα τοποθετούνται όλο και πιο συχνά και σε λίγα χρόνια θα επικρατήσουν στις μεσαίες αλλά ακόμα και στις μικρές εγκαταστάσεις. Ένα ολοκληρωμένο σύστημα αποτελείται από τους ανιχνευτές από τα κομβία πανικού, τις σειρήνες αναγγελίας και τον κεντρικό πινάκα. Υπάρχουν πολλά ειδή ανιχνευτών ανάλογα με τον χώρο της εγκατάστασης.

• Ανιχνευτές ιονισμού: Αντιδρούν στα ορατά και αόρατα προϊόντα της καύσεως. Κατά ένα τρόπο λειτουργούν όπως η μύτη μας, δηλαδή «μυρίζουν» τον καπνό. Οι ανιχνευτές ιονισμού έχουν ευρύτατες εφαρμογές, π.χ. μεγάλα καταστήματα, βιομηχανίες, ξενοδοχεία, νοσοκομεία, δημόσια κτίρια κ.λπ.
• Ανιχνευτές μέγιστης θερμοκρασίας: Αντιδρούν όταν η θερμοκρασία του αέρα ενός χώρου φθάσει ένα προκαθορισμένο σημείο (ανάλογα με τη χρήση) π.χ. 70°C σε μηχανοστάσια κεντρικής θέρμανσης.
• Ανιχνευτές θερμοδιαφορικοί: Αντιδρούν όταν η θερμοκρασία μέσα σε προκαθορισμένα χρονικά όρια ανεβαίνει π.χ. 10°C.
• Ανιχνευτές φλόγας: Ανιχνεύουν οπτικά τη φλόγα και αντιδρούν στη συχνότητα της πάλμωσης που παρουσιάζει.
• Ανιχνευτές ορατού καπνού: Αντιδρούν όμοια με το ανθρώπινο μάτι, αλλά «αντιλαμβάνονται» μόνο ένα μικρό φάσμα του καπνού. Χρειάζεται καπνός έστω ανοικτού χρώματος, όμοιος με αυτόν που είναι ορατός από το ανθρώπινο μάτι.
• Ανιχνευτής καπνού δέσμης (Beam detector): Είναι και αυτοί οπτικοί ανιχνευτές καπνού, χωρίς κλειστό θάλαμο, που χρησιμοποιούνται για να καλύψουν μεγάλους χώρους. Αποτελούνται, συνήθως, από τρία κομμάτια: τον πομπό υπερύθρων, τον δέκτη και το μηχανισμό ελέγχου.
  Ο πομπός εκπέμπει στο χώρο μία δέσμη υπέρυθρης ακτινοβολίας με μήκος κύματος που απορροφάται από τα μόρια καπνού.
• Ανιχνευτές εκρηκτικών αερίων: Παρ’ όλο που η ανίχνευση εκρηκτικών και τοξικών αερίων είναι τους ξεχωριστός τομέας, που έχει διαφορετικούς στόχους από την πυρανίχνευση, αρκετές φορές υπάρχει ανάγκη να συνδέσουμε σε συστήματα πυρανίχνευσης και ανιχνευτές εκρηκτικών αερίων για να «προλάβουμε» μία φωτιά πριν ακόμα αυτή εκδηλωθεί.
  Ο τρόπος κατασκευής των ανιχνευτών αυτών απαιτεί ειδική σύνδεση με τον πίνακα και επιπλέον υπάρχει ειδικός περιορισμός στον αριθμό τους που μπορεί να συνδεθεί σε κάθε πίνακα.
  Δύο βασικοί τύποι συνδέονται συνήθως σε συστήματα πυρανίχνευσης:
  – Ο ανιχνευτής φυσικού αερίου, που περιέχει αισθητήριο φτιαγμένο ειδικά για να ανιχνεύει μεθάνιο (το κύριο συστατικό του φυσικού αερίου)
  – Ο ανιχνευτής υγραερίου, που περιέχει αισθητήριο φτιαγμένο ειδικά για να ανιχνεύει προπάνιο και βουτάνιο (από τα οποία αποτελείται το υγραέριο).
• Θερμικές κάμερες:

Για προϊόντα πυρανίχνευσης δείτε ΕΔΩ